YABANCILARIN YEMEĞİ

İbnu Ömer radıyallahu anhüma anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: “Kimse kardeşinin hayvanını, iznini almadan sağmasın. Sizden kim, odasına başkalarının girip hazinelerini kırmasından, yiyeceklerini saçıp dağıtmasından hoşlanır? Tıpkı bunun gibi, hayvanlarının memeleri de onlar için yiyeceklerinin hazineleri durumundadır. Öyleyse kimse izin almadan başkasının hayvanını sağmasın.”

Semüre İbnu Cündüb radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: “Biriniz bir sürüye uğradığınızda, sahibi başında ise izin alsın, izin verirse süt sağıp içsin, sahibi orada yoksa, üç sefer seslensin, cevap verirse izin istesin, cevap vermezse sağsın ve içsin.”

İbnu Ömer radıyallahu anhüma anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: “Kim bir bahçeye girerse (meyvesinden) yesin. Ancak beraberinde götürmesin.”

Rafi İbnu Amr radıyallahu anh anlatıyor: “Ben (küçükken) Ensar’ın hurmalarını taşlıyordum. Beni yakalayıp Resûlullah aleyhissalatu vesselam’a götürdüler. “Ey Rafi’ niye başkasının hurmalarını taşlıyorsun?” dedi. “Açlık sebebiyle ey Allah’ın Resûlü!” dedim. “Taşlama, kendiliğinden (dibine) düşeni ye!” (deyip) başımı okşadı ve: “Allah seni (hurmaya) doyursun ve suya kandırsın!” buyurdu.”

Abbad İbnu Şurahbil anlatıyor: “Kıtlığa uğradım. Bunun üzerine Medine bahçelerinden birine girdim. Başak ovup hem yedim hem de torbama aldım. Derken sahibi gelip beni yakaladı, dövdü, torbamı elimden aldı ve beni Resûlullah’a getirdi. Durumu ona anlattı. Resûlullah aleyhissalatu vesselam mal sahibine: “Cahilken öğretmedin, açken de doyurmadın!” dedi. Sonra emri üzerine, torbamı saldı. (Sonra Resûlullah) bana […]