vera’ ve takva

Abdullah İbnu Amr radıyallahu anhüma anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam’a: “En efdal insan kimdir?” diye sorulmuştu. “Kalbi mahmüm (pak), dili doğru sözlü olan herkes” buyurdular. Ashab: “Doğru sözlülüğün ne demek olduğunu biliyoruz. Mahmümu’l-kalb ne demektir?” diye sordu. “(Mahmüm kalb), Allah’tan korkan tertemiz kalptir, içinde günah yoktur, zulüm yoktur, kin yoktur, hased yoktur” buyurdular.”

Hz. Ebu Hureyre radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: “Ey Ebu Hureyre, vera sahibi ol (harama götürme şüphesi olan şeylerden de kaçın) ki insanların Allah’a en iyi kulluk edeni olasın! Kanaatkarlığı esas al ki insanların Allah’a en iyi şükredeni olasın. Nefsin için sevdiğini insanlar için de sev ki (kamil) mü’min olasın. Sana komşu […]

Ebu Zerr radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: “Tedbir gibi akıl yoktur. Sakınmak gibi vera’ yoktur. İyi huy gibi haseb (itibar vesilesi) yoktur.”

Ebu Zerr radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: “Ben bir kelime -Osman dedi ki: “Bir ayet”- biliyorum. Eğer insanların hepsi onu tutsaydılar hepsine kafi gelirdi.” Ashab: “Ey Allah’ın Resülü, bu hangi ayettir?” dediler, Aleyhissalatu vesselam: “Ve kim Allah’tan korkarsa, AIIah o kimseye (darlıktan genişliğe) bir çıkış yolu ihsan eder” (Talak 2) ayetini okudu.”