Abdullah İbnu Ebi Müleyke anlatıyor: “Abdurrahman İbnu Ebi Bekr radıyallahu anhüma Mekke yakınlarında bir yer olan Hubşiyy’de vefat ettiği zaman Mekke’ye taşındı ve orada defnedildi. Hz. Aişe radıyallahu anha Mekke’ye gelince Abdurrahman’ın kabrine uğradı ve şu beyitleri okudu: “Biz (Irak Kralı) Cezime’ye uzun zaman (kırk yıl hizmet eden) iki nedimesi (Malik ve Akil) gibiydik. Öyle […]
ÖLÜNÜN NAKLİ
(Hadis-i Şerif [5437])
Hz. Osman radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam, ölünün defnini tamamlayınca, kabri üzerinde durur ve: “Kardeşiniz için (Allah’tan) mağfiret talep edin, onun için (karşılaşacağı sorgulamada) metanet dileyin. Zira şimdi ona hesap sorulacak!” buyururdu.”
(Hadis-i Şerif [5438])
Hz. Ali radıyallahu anh’tan anlatıldığına göre, bir ölünün defin işini tamamlayınca şöyle derdi: “Allahım, bu kulundur, sana gelmiştir. Sen ise yanına inilenin en hayırlısısın. Ona mağfiret et, onun girdiği yeri (kabri) geniş kıl.”
(Hadis-i Şerif [5439])
Hz. Bureyde radıyallahu anh’tan anlatıldığına göre, “Ölünce, kabrinin üzerine iki yaş çubuk konmasını tavsiye etmiştir.”
(Hadis-i Şerif [5440])
Urvetu’bnu’z-Zübeyr, Hz. Aişe radıyallahu anha’dan naklen anlattığına göre, “Urve’nin kardeşi Abdullah İbnu’z-Zübeyr’e Aişe dedi ki: “Beni arkadaşlarımla birlikte defnedin. Resûlullah’la birlikte odaya defnetmeyin. Zira ben, O’nunla birlikte tezkiye olunmamdan hoşlanmam.”