NAMAZDA KONUŞMAMAK

Ebu’d-Derda (radıyallahu anh) anlatıyor: “Bir gün Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) namaza kalktı. Şunu okuduğunu işttik: “Senden Allah’a sığınırım. ” Sonra da üç kere: ”Seni Allah’ın lanetiyle lanetliyorum” dedi ve sanki bir şey yakalıyormuşcasına elini uzattı. Namazı bitirince: “Ey Allah ‘ın Resûlü! dedik, senden bugün daha önce hiç söylemediğin bir şey işittik. Ayrıca ellerini de açtığını gördük? […]

Zeyd İbnu Erkam (radıyallahu anh) anlatıyor: “Biz, namaz kılarken konuşurduk. Öyle ki herkes kendi yanındakine birşeyler söyleyebilirdi. Derken şu ayet nazil oldu: “Allah’ın divanına tam huşü ve taatle durun” (Bakara 238). Böylece süküt etmekle emrolunduk ve konuşmaktan menedildik.”

İbnu Mes’ud (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalatu vesselam)’a selam verirdik, O da bize mukabele ederdi. Necaşi’nin yanından döndüğümüz zaman O’na yine (namazda) selam vermiştik, bize mukabeleten selam vermedi. “Ey Alah’ın Resülü, dedik, biz sana vaktiyle namazda selam verirdik, sen de selamımızı alırdın (şimdi niye almıyorsun)?” dedik. Bizi şöyle cevapladı: “Namazda meşguliyet var!”

Mu’aviye­İbnu’l-Hakem es-Sülemi (radıyallahu anh) anlatıyor: “Ben Resûlullah (aleyhissaltu vesselam) ile birlikte namaz kılıyordum. Derken cemaatten bir Şahıs hapşırdı. Ben: ” Yerhamükallah ” dedim. Cemaattekiler bana bed bed baktılar. Bunu üzerine (kızıp) : ” Vay başıma gelen, niye bana böyle bakıyorsunuz? ” dedim. Bu sefer ellerini dizlerine vurarak beni susturmak istediler. Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) namazı bitirince […]