EZANIN FAZİLETİ

İbnu Ömer (radıyallahu anhüma) anlatıyor: “Ezan Resûlullah devrinde ikişer ikişer idi. İkamet de birer birer. Ancak (müezzin), ayrıca ikişer sefer olmak üzere kad kameti’-salat, kad kameti’s-salat da derdi.” İbnu Ömer devam eder: “Biz, ikameti işittik mi abdest alır, namaza giderdik.”

İmam Malik’e ulaştığına göre: “Müezzin, sabah namazını haber vermek için Hz. Ömer (radıyallahu anh)’in yanına gider. Onu uyuyor bulunca: “Essalatu hayrun mine’n-nevm (namaz uykudan hayırlıdır)” der. Bunun üzerine Hz. Ömer, o ibareyi sabah ezanına ilave etmesini emreder.”

Mücahid (rahimehullah) anlatıyor: “Abdullah İbnu Ömer (radıyallahu anhüma)’le bir mescide girdim. Ezan çoktan okunmuştu. Biz namaz kılmak istiyorduk. Müezzin tesvibte bulundu (ikamet okudu). Abdullah mescidi terketti ve: “Haydi bizi bu bid’atçinin yanından çıkar!” dedi ve orada namaz kılmadı.” Tirmizi der ki: “İbnu Ömer’den rivayet edildiğine göre, sabah ezanında es-salatu hayrun mine’n nevm derdi.”

Ebu Davud‘un bir rivayetinde şöyle gelmiştir: “Ben İbnu Ömer (radıyallahu anhüma)’le beraber idim, bir adam öğle veya ikindi namazında tesvibte bulundu. Bunun üzerine (İbnu Ömer): “Bizi (buradan) çıkar, zira şu (yapılan tesvib) bid’attir” dedi.”

Hz. Bilal (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) bana: “Sabah hariç, sakın hiçbir namazda tesvibte bulunma!” tembihini yaptı.”

Yine Hz. Bilal (radıyallahu anh) der ki: “Ezanın sonu şöyledir: “Allahu ekber, Allahu ekber, Lailahe illallah.”

Hz. Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdular ki: “İnsanlar, eğer ezan okumak ile namazın ilk safında yer almada ne (gibi bir hayır ve bereket) olduğunu bilseler, sonra da bunu elde etmek için kur’a çekmekten başka çare kalmasaydı, mutlaka kur’aya başvururlardı.”

Abdullah İbnu Abdirrahman İbni Ebi Sa’sa’a anlatıyor: “Ebu Said (radıyallahu anh) bana dedi ki: “Seni, koyunları ve kır hayatını seviyor görüyorum. Koyunlarınla birlikte veya kırda olunca namaz ezanı okursan, ezan sırasında sesini yükselt. Zira, müezzinin sesini insan, cin ve sair her ne işitirse en uzağı” bile Kıyamet günü onun lehinde şehadet eder.” Ebu Said sözlerini […]

Yine Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdular ki: “Namaz için ezan okunduğu zaman şeytan oradan sesli sesli yellenerek uzaklaşır, ezanı duyamayacağı yere kadar kaçar. Ezan bitince geri gelir. İkamete başlanınca yine uzaklaşır, ikamet bitince geri dönüp kişi ile kalbinin arasına girer ve şunu hatırla, bunun düşün diye aklında daha önce hiç olmayan […]

Müslim‘in diğer bir rivayetinde şöyle denmiştir: “Şeytan namaz için okunan ezanı işitti mi kaçar. Müezzinin sesini işitmemek için sesli sesli yellenir. (Ezan bitip müezzin) susunca geri döner ve vesvese verir. İkameti işittiği zaman, müezzini duymamak için gider, susunca geri döner ve vesvese verir.”