Mücahid (rahimehullah) anlatıyor: “Abdullah İbnu Ömer (radıyallahu anhüma)’le bir mescide girdim. Ezan çoktan okunmuştu. Biz namaz kılmak istiyorduk. Müezzin tesvibte bulundu (ikamet okudu). Abdullah mescidi terketti ve:
“Haydi bizi bu bid’atçinin yanından çıkar!” dedi ve orada namaz kılmadı.”
Tirmizi der ki: “İbnu Ömer’den rivayet edildiğine göre, sabah ezanında es-salatu hayrun mine’n nevm derdi.”