Zeyd İbnu Sabit radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam, bizimle birlikte, Beni Neccar’a ait bir bahçede bulunduğu sırada bindiği katır, onu aniden saptırdı, nerdeyse (sırtından yere) atacaktı. Karşısında beş veya altı kabir vardı. Aleyhissalatu vesselam:
“Bu kabirlerin sahiplerini bilen var mı?” buyurdular. Bir adam:
“Ben biliyorum!” deyince, Aleyhissalatu vesselam:
“Ne zaman öldüler?” dedi. Adam:
“Şirk devrinde!” deyince Aleyhissalatu vesselam;
“Bu ümmet kabirde fitneye maruz kılınacak. Eğer birbirinizi defnetmemenizden korkmasaydım şahsen işitmekte olduğum kabir azabını size de işittirmesi için Allah’a dua ederdim” buyurdular ve sonra şunları söylediler: “Kabir azabından Allah’a sığının!” Oradakiler:
“Kabir azabından Allah’a sığınırız!” dediler. Aleyhissalatu vesselam:
“Cehennem azabından da Allah’a sığının!” dedi
“Cehennem azabından Allah’a sığınırız” dediler.
“Fitnelerin açık ve kapalı olanından Allah’a sığının!” dedi.
“Açık ve kapalı her çeşit fitneden Allah’a sığınırız!” dediler.
“Deccal’ın fitnesinden Allah’a sığının!” buyurdu.
“Deccal’ın fitnesinden Allah’a sığınırız!” dediler.”