HAPŞIRMA VE ESNEME

Müslim‘in Ebû Musa’dan yaptığı bir diğer rivayette şöyle buyrulmuştur: “Biriniz hapşırır ve hamdederse, ona teşmitte bulunun, Allah’a hamdetmezse teşmitte bulunmayın.”

Hz. Ebu Hüreyre radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: “Kardeşine üç kere teşmitte bulun, üçten fazla (hapşırırsa) artık bu nezle olmuştur.”

Yine Ebu Hüreyre radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: “Allah hapşırmayı sever, esnemeden hoşlanmaz. öyleyse sizden biri hapşırır ve Allah’a hamdederse, bunu işiten her müslüman üzerine, yerhamukallah demesi hak (bir vazife)dir. Ancak esnemeye gelince, işte bu, şeytandandır. Biriniz namazda esneyecek olursa, imkan nisbetinde kendini tutsun ve hah diye ses çıkarmasın. Zira bu şeytandandır, […]

Yine Ebu Hüreyre radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam hapşırdığı zaman, yüzünü elleriyle veya elbisesiyle örterdi ve sesini de kısardı.”

Ebu Musa radıyallahu anh anlatıyor: “Yahudiler, Resûlullah aleyhissalatu vesselam’ın huzurlarında zoraki hapşırırlar ve bununla kendileri için yerhamukallah demesini umarlardı. Resulullah ise onlara: “Allah size hidayet versin ve aklınızı ıslah etsin” derdi.”

Hz. Enes radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam’ın yanında iki kişi hapşırdı. Efendimiz, bunlardan birine teşmitte bulundu (yani “yerhamukallah!” dedi), diğerine teşmitte bulunmadı. Niye böyle davrandığı sorulunca: “Şu, Allah Teala’ya hamdetti, öbürü Allah Teala’ya hamdetmedi!” cevabını verdi.”