CANSIZLARIN RESÛLULLAH’A KONUŞMALARI, BOYUN EĞMELERİ

Hz. Ali radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam’la Mekke’de idim. Beraberce bir tarafına gitmiştik. Onun karşısına çıkan her ağaç, her dağ ona selam veriyor ve: “Allah’ın selamı üzerine olsun ey Allah’ın Resûlü!” diyordu.”

Cabir İbnu Semüre radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: “Mekke’de bir taş var, peygamberlik geldiği zaman günler boyu bana velam verdi, şu anda o taşı biliyorum.”

İbnu Abbas radıyallahu anhüma anlatıyor: “Bir bedevi gelerek Aleyhissalatu vesselam’a: “Senin Allah elçisi olduğunu ne ile bileyim?” dedi. Aleyhissalatu vesselam: “Hurma ağacından şu salkımı çağırmamla. O benim Allah’ın elçisi olduğuma şehadet eder!” dedi ve onu çağırdı. Salkım, ağaçtan inmeye başladı. Resûlullah aleyhissalatu vesselam’ın yanına düştü ve: “Selam senin üzerine olsun ey Allah’ın Resûlü!” dedi. Sonra […]

Ma’n İbnu Abdirrahman anlatıyor: “Babam merhumu dinledim. Diyordu ki: “Mesruk’a sordum: “Kur’an’ı dinledikleri gece, cinleri(n geldiğini) Resûlullah aleyhissalatu vesselam’a haber verdi?” Bana şu cevabı verdi: “Baban, yani İbnu Mes’ud bana bildirdi ki: “Onların yani cinlerin geldiğini bir ağaç haber verdi.”

Hz. Enes radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam bir hurma kütüğüne dayanarak hitapta bulun(ur)du. (Duyulan ihtiyaç üzerine) ona bir minber yaptılar, onun üzerinde hutbe vermeye başladı. Hurma kütüğü (Aleyhissalatu vesselam’ın kendisini terketmesi üzerine) bir deve inleyişi gibi inleyip ağlamaya başladı. Bunun üzerine Resûlullah aleyhissalatu vesselam minberden inip kütüğü meshedip okşadı. Kütük inlemeyi bırakıp sükûnet buldu.”