ASABE’NİN MİRASI

Hz. Ebu Hureyre radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: “Ben mü’minlere, kendi nefislerinden evlayım. Öyleyse kim üzerinde borcu olduğu halde ölür, bunu ödeyecek mal bırakmazsa, onu ödemek bana aittir. Kim de mal bırakarak ölürse bu mal varislerine aittir. -Bir rivayette- Kim bir mal bırakmışsa, buna, kim olursa olsun asabesi varis olur.”

Mikdam radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: “Kim külfet bırakırsa yükü banadır. Kim de mal bırakırsa bu varislerinedir. Ben varisi olmayanın varisiyim. Onun yerine diyet öderim, ona varis de olurum. Dayı da varisi olmayanın varisidir, ona bedel diyet de öder. Esirini de ona (fidye ödeyerek) kurtarıverir, ona varis de olur.”

Tirmizi‘de Hz. Aişe radıyallahu anha’dan merfu olarak şu rivayet gelmiştir: “Dayı sadece varisi olmayan varis olur.”

Tirmizi‘de Hz. Aişe radıyallahu anha’dan merfu olarak, şu rivayet edilmiştir: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam’ın bir azadlısı vefat etti ve mal bıraktı. Geride ne evladı ne de bir yakını yoktu. Resûlullah aleyhissalatu vesselam: “Mirasını köyünden bir adama verin!” emretti.”

Büreyde radıyallahu anh anlatıyor: “Bir adam Resûlullah aleyhissalatu vesselam’a geldi ve: “Bende Ezd’den birisinin mirası var. Ben onu verecek bir Ezdli bulamıyorum (ne yapayım?)” dedi. Aleyhissalatu vesselam: “Git bir yıl bir Ezdli ara!” emretti. Adam bir yıl sonra tekrar geldi ve “Mirası verecek bir Ezdli bulamadım!” dedi. Aleyhissalatu vesselam: “Git bak; karşılaşacağın ilk Huza’i’ye malı […]

İbnu Abbas radıyallahu anhüma anlatıyor: “Bir kişi ölmüş, geride azad ettiği bir köleden başka (varis) bırakmamıştı. Resûlullah aleyhissalatu vesselam: “Bu adamın geride bırraktığı bir adamı var mı?” diye sordu. “Hayır yok! Sadece azad etmiş olduğu bir kölesi var!” dediler. Resûlullah aleyhissalatu vesselam, mirasını azadlısına verdi.”

Hz. Ömer radıyallahu anh anlatıyor: “Lakit (buluntu) hürdür. (Ölünce) malı da beytülmale aittir. Saibe de böyledir (hürdür)” buyurdu.”