İbnu Mes’ud (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) bana:
” Kur’an’ı bana oku!” dedi. Ben (hayretle):
“- Sana indirilmiş bulunan Kur’an’ı mı sana okuyayım?” diye sordum. Bana:
” Evet, ben onu kendimden başkasından dinlemeyi seviyorum!” dedi.
Ben de ona Nisa süresini okumaya başladım. Ne zaman ki, “Her ümmete her şahid getirdiğimiz ve ey Muhammed, seni de bunlara şahid getirdiğimiz vakit durumları nasıl olacak?” mealindeki ayete (41. ayet) geldim.
” Dur!”dedi. Durdum ve dönüp Resûlullah (aleyhissalatu vesselam)’a baktım. Bir de ne göreyim, iki gözünden de yaşlar akıyordu.”