Havle bintu Malik İbni Sa’lebe (radıyallahu anha) anlatıyor: “Kocam Evs İbnu’s-Samit bana zıharda bulunmuştu. Derhal Hz. Peygamber (aleyhissalatu vesselam)’e şikayete geldim.
Resûlullah (aleyhissalatu vesselam)’a durumu arzedince bana: “Allah’tan kork, o senin amcaoğlundur” diye onun hakkında beni iknaya çalışıyordu. Ben ısrarıma devam ettim. Derken ayet nazil oldu. “(Habibim) zevci hakkında seninle direşip duran (nihayet halinden) Allah’aşikayet etmekte olan kadının sözünü umduğu veçhile Allah dinlemiştir…” (Mücadele,1).
Vahiy üzerine Resûlullah (aleyhissalatu vesselam):
” Kocan bir köle azad eder” buyurdu. Ben:
“- Onun kölesi yok!” dedim. Resûlullah (aleyhissalatu vesselam):
” Öyleyse ard arda iki ay oruç tutar” dedi. Ben tekrar:
“- Ey Allah’ın Resülü, kocam çok yaşlıdır, oruca tahammül edemez!” dedim.
” Öyleyse,dedi, altmış fakir doyursun!”
“- Onun elinde, dedim, sadaka olarak verecek hiçbir şeyi yok, (nasıl altmış fakir doyuracak?)”
” Öyleyse, dedi, ona ben yardım edeyim. Şu bir arak hurmayı al götür!”
“- Ey Allah’ın Resülü, dedim, diğer bir arak’ı da ben verip ona yardım edeyim.”
” Güzel söyledin, dedi, git bunlarla ona bedel altmış fakiri doyur. Sonra da (eski nikahınla) amcaoğluna dön!”
Ravi bir arakın altmış sa’ miktarında bir ölçek olduğunu belirtti.