İbnu Abbas (radıyallahu anhüma) anlatıyor: “Şu “Sen ilkin en yakın hısımlarını inzar et” (Şuara 214) mealindeki ayet indiği zaman, Resûlullah (aleyhissalatu vesselam Safa tepesi üzerine çıktı ve şöyle bağırmaya başladı: “Ey Beni Fihr!, Ey Beni Adiyy!” Bunlar Kureyş kabilesine mensup boylardı. Toplandılar.
Onlara Şöyle hitab etti:
” Ben size, “şu vadide atlılar var, sizlere saldırmak istiyor”desem, beni tasdik eder misiniz?”
Hep beraber şu cevabı verdiler:
“- Evet, tasdik ederiz, şimdiye kadar hiç yalanına rastlamadık, hep doğru söyledin.”
” Öyleyse dinleyin!” dedi. “Önünüzde bekleyen şiddetli bir azabı sizehaber veriyorum.”
Ebu Leheb atılıp:
“- Ey Muhammed, ey kuruyasıca! bizi bunun için mi çağırdın?” dedi.
Bunun üzerine: “Ebbu Leheb’in iki eli kurusun. Kendisi de kurudu…” diye başlayan Ebu Leheb suresi nazil oldu.”