İbnu Abbas radıyallahu anhüma anlatıyor: “Resulullah aleyhissalatu vesselam, kendisini ölüme götüren hastalığa yakalandığı vakit Hz. Aişe’nin evinde idi. “Bana Ali’yi çağırın!” buyurdular. Hz. Aişe radıyallahu anha: “Ey Allah’ın Resulü! Sana Ebu Bekr’i çağırsak olmaz mı?” dedi. “Onu çağırın!” buyurdular. Hafsa radıyallahu anha: “Sana Ömer’i çağırsak olmaz mı?” dedi.
“Onu çağırın!” buyurdular. Ümmü’l-Fadl: “Ey Allah’ın Resulü! Sana Abbas’ı çağırsak olmaz mı?” dedi. “Evet!” buyurdular. (Adı geçenler) toplanınca Resulullah aleyhissalatu vesselam mübarek başlarını kaldırarak (etrafa bir) bakıp sükut ettiler. Hz. Ömer:
“Kalkın! Resulullah aleyhissalatu vesselam’ı yalnız bırakın!” dedi. Az sonra Bilal geldi. Resulullah’a namazı haber verdi. Aleyhissalatu vesselam: “Ebu Bekr’e söyleyin halka namaz kıldırsın!” buyurdular. Hz. Aişe “Ey Allah’ın Resulü! Muhakkak ki Ebu Bekr, yumuşak kalpdi, tutuk bir kimsedir. (Makamınızda) sizi göremezse ağlar, insanlar da (ona katılıp) ağlarlar. Emretseniz de halka namazı Ömer kıldırsa!” dedi. (Resulullah aleyhissalatu vesselam namazu Ebu Bekr’in kıldırması için ısrar edince) Hz. Ebu Bekr, halka namaz kıldırmak üzere öne geçti. Bu sırada Resulullah aleyhissalatu vesselam kendinde bir hafiflik hissetti. İki kişinin arasında dayanarak mescide geçti, ayakları yerde sürünüyordu. Halk Aleyhissalatu vesselam’ı mescidde görünce Ebu Bekr’i “sübhanallah!” diyerek ikaz ettiler. O geri çekilmek istedi. Ama Aleyhissalatu vesselam: “Yerinde kal” diye işaret etti. Resulullah gelip Ebu Bekrin sağına oturdu. Ebu Bekr kalktı.. Hz. Ebu Bekr Resulullah’ı imam kıldı, halk da Ebu Bekr’i imam kıldı. İbnu Abbas radıyallahu anhüma der ki: “Resulullah aleyhissalatu vesselam, kıraati, Hz. Ebu Bekr’in kıldığı yerden aldı.”
Veki der ki: “Sünnet böyledir (ikinci imam, kıraati birincinin kaldığı yerden devam ettirir)”