Hz. Enes radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam (bir gün) güldüler ve:
“Neye güldüğümü biliyor musunuz?” buyurdular. Biz:
“Allah ve Resûlü daha iyi bilir!” dedik.
“Kulun Rabbine olan hitabından!” buyurdular ve şöyle devam ettiler:
“Kul şöyle der: “Ey Rabbim, sen beni zulümden korumadın mı?”
Rab Teala: “Evet korudum” buyurur. Kul da:
“Fakat ben bugün, kendime, kendimden başka bir kimsenin şahid olmasını asla istemiyorum” der. Rabb Teala:
“Bugün sana tek şahid olarak nefsin, çok şahid olarak da kiramen katibin kafidir” buyurur.” Resûlullah devamla dedi ki:
“Ağzına mühür vurulur ve diğer organlarına: “Konuş!” denilir. Onlar adamın amelini haber verirler. Sonra konuşma hususunda serbest bırakılır. Adam organlarına: “Yazıklar olsun size! Buradan defolun! Ben sizin için mücadele etmiştim” der.”