Abdurrahman İbnu Ebza anlatıyor: “Bir adam Hz. Ömer (radıyallahu anh)’e gelerek:

“Ben cünüb oldum, su da bulamadım (ne yapayım)?” diye sordu. Hz. Ömer:

“Namaz kılma!” diye cevap verdi. (Orada bulunan Ammar radıyallahu anh söze girip):

“Ey mü’minlerin emiri! Hatırlamıyor musun? Ben ve sen bir seriyyede beraberdik. Cenabet olduk ve su bulamadık. O zaman sen namaz kılmamış, ben ise toprağa bulanarak kılmıştık. (Sonra bu durumu kendisine açınca), Aleyhissalatu vesselam bana:

“Ellerini yere vurup sonra üfleyip sonra onlarla yüzünü ve ellerini meshetmen sana kafi idi ” buyurdular” dedi. Hz. Ömer (radıyallahu anh):

“Ey Ammar Allah’tan kork!” dedi. Ammar:

“Dilersen bu hadisi kimseye söylemiyeyim!” deyince, Hz. Ömer:

“(Vallahi asla! Bu meselede) seni altına girdiğin sorumlulukla başbaşa bırakıyorum” diye cevap verdi.”