Ebu Said (radıyallahu anh) anlatıyor: “Safvan İbnu Muattal (radıyallahu anh)’ın hanımı, yanında Safvan da bulunduğu bir anda Resulullah (aleyhissalatu vesselam)’a gelerek:
“Ey Allah’ın Resülü, namaz kıldığım zaman kocam beni dövüyor, oruç tuttuğum zaman da orucumu bozduruyor, güneş doğuncaya kadar da sabah namazı kılmıyor!” dedi. Resulullah (aleyhissalatu vesselam), hanımının bu söyledikleri hakkında Safvan’a sordu. Safvan:
“Ey Allah’ın Resülü! “Namaz kıldığım zaman dövüyor ” sözüne gelince,
o zaman (bir rekatte uzun) iki sûre okuyor. Halbuki ben bunu yasakladım” dedi. Resulullah kadına:
“İnsanlara tek surenin okunması yeterlidir ” buyurdu. Safvan devam etti:
“Oruç tuttuğum zaman bozduruyor ” sözüne gelince, “Hanımım oruç tutup duruyor. Ben gencim, hep sabredemiyorum.” dedi. Aleyhissalatu vesselam:
“Bir kadın kocasının izni olmadan (nafile) oruç tutamaz!” buyurdular.
Safvan devamla:
“Güneş doğuncaya kadar sabah namazı kılmadığım sözüne gelince, biz (gece çalışan) bir aileyiz, bunu herkes biliyor. (Sabaha yakın yatınca) güneş doğuncaya kadar uyanamıyoruz” diye açıklama yaptı. Aleyhissalatu vesselam:
“Ey Safvan, uyanınca namazını kıl!” buyurdular.”