Hz. Büreyde (radıyallahu anh) anlatıyor: “Bir adam Resûlullah (aleyhissalatu vesselam)’a namazların vaktinden sormuştu. Ona:
“Şu (önümüzdeki) iki günde namazları bizimle kıl!”buyurdu. (O gün) güneş tam tepe noktasından (batıyor) kayınca ezan için Bilal’e emretti. O da öğle ezanını okudu. Sonra öğle için kamet okumasını emretti. Sonra güneş yüksekte, beyaz parlak iken emretti ve ikindi için kamet okudu. Sonra güneş batınca emretti, akşam için kamet okudu. Sonra ufuktaki aydınlık kaybolunca emretti, yatsı için kamet okudu. Sonra şafak sökünce
emretti sabah için kamet okudu. İkinci gün olunca, Bilal’e ortalığın serinlemesini beklemeyi emretti. O da öğleyi, ortalık iyice serinleyinceye kadar geciktirdi. İkindiyi, güneş yüksekten, dünkü vakitten biraz sonra kıldı. Akşamı ufuktaki beyazlık kaybolmazdan az önce kıldı. Yatsıyı gecenin üçte biri geçtikten sonra kıldı. Sabahı ortalık iyice ağarınca kıldı. Sonra:
“Namaz vakitlerinden soran kimse nerede?” diye sordu. Soru sahibi:
“Benim ey Allah’ın Resülü!” dedi.
“Namazlarınızın vakti dedi, gördüğünüz (iki vakit) arasındadır.”