Hz. Aişe (radıyallahu anh ) diyor ki: “Ben Resûlullah (aleyhissalatu vesselam)’ı ciddi bir şekilde, küçük dili görünecek derecede güldüğünü görmedim. O, sadece tebessüm ederdi.”

Buhari‘in bir rivayetinde şu ziyade mevcuttur: “Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) bir bulut görecek olsa bu yüzünden bilinirdi. Ben (bir seferinde):

“Ey Allah’ın Resûlü, halk bir bulut görecek olsa, yağmur getirebilir ümidiyle sevinir, halbuki sen bir bulut gördüğünde üzüldüğünü yüzünden okuyorum, sebebi nedir?” diye sordum. Bana şu cevabı verdi:

“Ey Aişe! Bunda bir azab bulunmadığı hususunda bana kim te’minat verebilir? Nitekim geçmişte bir kavm rüzgarla azaba uğratılmıştır. O kavim azabıgördükleri vakit: “Bu gördüyümüz, bize yağmur getirecek bir buluttur” demişlerdi.”

Buhari, Tefsir, Ahkaf 2, Edeb 68; Müslim, İstiska 16, (899); Ebu Davud, Edeb 113, (5098, 5099); Trimizi, Tefsir, Ahkaf, (3254).
?..