Alkame İbnu Nadle radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam, Hz. Ebu Bekr ve Hz. Ömer radıyallahu anhüma vefat ettikleri zaman Mekke’nin evlerine “sevaib (yani oturanların mülkü değil, ihtiyaç sahiplerine terkedilmiş)” denmekte idi. Kim, (meskene) muhtaç ise bu evlerde oturur, kim de muhtaç değilse ihtiyacı olanı orada (kirasız) oturtur idi.”
