Ebu Müsa (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdular ki: “AIIahu Teala nazarında, bir kulun Allah tarafından yasaklanan kebirelerden sonra, beraberinde getirebileceği en büyük günahlardan biri, kişinin ödenecek karşılık bırakmadan üzerinde borç olduğu halde ölmesidir. “
BORÇ VE ÖDEME ÂDÂBI BÖLÜMÜ
(Hadis-i Şerif [1906])
Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdular ki: “Kim, ödemek arzusu iIe insanların malını alır ise, Allah (onun borcunu) ona bedel eda eder. Kim de telef etmek niyetiyle halkın malını alırsa Allah onu telefeder.”
(Hadis-i Şerif [1907])
İmran İbnu Huzeyfe (rahimehullah) anlatıyor: “Meymüne (radıyallahu anha) fazlaca borca giriyordu. Ailesi bu meselede müdahale edip ayıpladılar. Şu cevabı verdi: “Borcu bırakmayacağım. Ben dostum ve can yoldaşım aleyhissalatu vesselam’ı şöyle söylerken dinledim: “Bir borçla borçlanan bir kimsenin ödeme niyetinde olduğunu Allah bilince, onun borcunu Allah mutlaka dünyada iken öder.”
(Hadis-i Şerif [1908])
Hz. Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdular ki.: “Borcunu ödeyebilecek durumda olan zengin kimsenin ödemeyi geçiktirmesi zulümdür. Biriniz bir zengine havale olunursa (havaleyi kabül etsin.)”
(Hadis-i Şerif [1909])
eş-Şerrid (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalatu vesselàm) buyurdular ki: “Zenginin borcunu savsaklaması, haysiyetinin ihlal edilmesini ve cezalandırılmasını helal kılar.” İbnu’l-Mübàrek der ki: “Irzını helal kılar”, kendisine kaba davranılır demektir. “Cezalandırılması” da, hapsedilmesidir.”
(Hadis-i Şerif [1910])
Hz. Aişe (radıyallahu anha) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) kapıda yüksek sesle münakaşa edenlerin görültülerini işitti. Bunlardan biri, diğerinden borç indirmesini taleb ediyor, bir hususta da merhametli olmasını istiyor. Öbürü de: “Vallahi yapmam!” diyordu. Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) yanlarına gitti ve: “Hanginiz, hayır yapmamak üzere Allah adına yemin etti?” dedi. Birisi: “Benim ey Allah’ın Resülü! (Borç indirimi […]
(Hadis-i Şerif [1911])
Hz. Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdular ki: “Sizden önce yaşayanlardan bir tüccar vardı. Halka borç verirdi. BorçIuları arasında fakir görürse hizmetçilerine: “Onun borcundan vazgeçiverin, böylece AIIah’ın da bizim günahIarımızdan vazgeçeceğini umarız” derdi. Allah da onun günahlarından vazgeçti.”
(Hadis-i Şerif [1912])
Diğer bir rivayette şöyle gelmiştir: “Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdular ki: “Bir adam hiç hayır amelde bulunmadı. Ancak halka borç verir ve borcunu toplayan elçisine: “Kolay ödeyecekten (zenginden) al, zor ödeyecekten (fakirden) alma, vazgeç Ola ki Allah da bizim günahlarımızdan vazgeçer” derdi. Allahu Teala hazretleri bunun üzerine: “Haydi senin günahlarından vazgeçtim” buyurdu.”
(Hadis-i Şerif [1913])
Ebu Katade (radıyallahu anh)’nin anlattığına göre, Ebu Katade, bir boçlusunu (para taleb etmek üzere) aramıştı. O, kendisinden gizlendi. Bilahare adamı buldu. Ancak: “Dardayım” dedi. Bunun üzerine: “Allah’a yemin eder misin?” diye sordu. Borçlu: “Vallahi” diye yemin etti. Ebu Katade: “Ben Resûlullah (aleyhissalatu vesselam)’ın, “Kim Allah’ın kendisini kıyamet gününün sıkıntısından kurtarmasını isterse darda olana nefes aldırsın […]
(Hadis-i Şerif [1914])
Hz. Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalatu vesselam)’da bir adamın (parası ödenmemiş) bir devesi vardı. Borcunu istemeye geldi. Bu sırada kaba sözler sarfetti, hatta Ashab’tan bazıları haddini bildirmek istedi. Ancak Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) buna meydan vermeyip: “Bırakın onu! Hak sahibinin konuşma hakkı vardır” buyurdu, sonra da: “Devesini verin!” diye emretti, (ilgililer) devesini aradılarsa da […]