Seleme İbnu’l-Muhabbık radıyallahu anh anlatıyor: “Haddlerle ilgili ayet nazil olunca, kıskanç bir adam olan Ebu Sabit, Sa’d İbnu Ubade’ye: “Sen hanımınla bir adamı yakalasan ne yapacağını zannedersin?” denildi.
“Kılıncımı her ikisine de vurur (gebertirim)! Dört tane şahit getirmemi mi bekleyeceğim? O vakte kadar herif işini tamamlar ve gider bile veya “Şöyle bir vak’a gördüm deyip de bana hadd vurmalarını ve ebediyen şahitlikten de düşmemi mi göze alacağım?” diye cevap verdi. Ravi der ki: “Onun bu sözleri Resûlullah’a haber verildi. Aleyhissalatu vesselam (önce): “Kılınç şahid olarak yeterlidir” dedi ise de, sonra: “Hayır! Sarhoşun ve kıskancın bu işte birbirini takip etmelerinden korkarım!” buyurdular.”
?..