Hz. Aişe radıyallahu anha anlatıyor: “Resulullah aleyhissalatu vesselam, zevce-i pakleri Safiyye Bintu Huyey radıyallahu anha’ya bir sebeple kızmışlardı. Safiyye bana:
“Ey Aişe! “Resulullah aleyhissalatu vesselam’ı benden razı edecek bir çaren var mı? Böyle bir çare bulursan ben Resulullah’ın bana uğrama sırası olan bugünü sana vereceğim!” dedi. Ben de: “Evet var!” dedim. Zaferanla boyalı olan başörtümü aldım, (nefis) kokusunu neşretmesi için üzerine su çiledim. Sonra (bunu üzerime alarak) gidip Resulullah aleyhissalatu vesselam’ın yanına oturdum. Aleyhissalatu vesselam: “Ey Aişe! Benden uzak dur, bugün senin günün değil!” buyurdular. Ben de: “Bu Allah’ın lütfudur, dilediğine verir” dedim ve (Safiyye ile aramızda) olup biteni anlattım. Bunun üzerine Aleyhissalatu vesselam, Safiyye’den razı oldu.”