Abdullah İbnu Üneys (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam), beni, Halid İbnu Sufyan el-Huzli’yi öldürmem için bulunduğu yere gönderdi. O, Urane ve Arafat taraflarında idi:
” Git onu öldür! ” dedi Ben onu gördüğümde ikindi namazının vakti girmişti. Kendi kendime:”(Bu herifi öldürme işi) onunla benim arama girip namazımı geciktirmesinden korkarım” dedim. (Ara vermeden) ilerledim. Hem yürüyor hem de ima ile namazımı kılıyordum. Herife tam yaklaşmıştım ki:
“Sen kimsin?”dedi.
“Araplardan biriyim. Duydum ki; şu, adam için asker topluyormuşsun, onun için sana katılmaya geldim!”
“Evet ben bu işin içindeyim” dedi. Onunla bir müdet yürüdüm, öldürmeme imkan sağlayacak bir fırsat doğunca kılıçla tepesine bindim ve geberttim.”