Said İbnu’l-Müseyyeb babası vasıtasıyla dedesinden naklediyor: “Dedem, Resûlullah (aleyhissalatu vesselam)’a uğramıştı. İsmin ne? diye sordu. “Hazn (sert yer)” diye cevap verdi. Resûlullah (aleyhissalatu vesselam): “Hayır sen Sehl’sin” dedi. Müseyyeb: “Olamaz, babanın verdiği bir ismi değiştiremem” dedi. İbnu’l-Müseyyeb ilave ediyor: “O günden sonra aramızda kabalık devam etti gitti.”
Ebu Davud‘un rivayetinde şöyle demiştir: “… Hayır sehl ezilir ve hakir tutulur.”
Ebu Davud merhum der ki: “Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) Asi, Aziz, Atele (şiddet, sertlik), Şeytan, Hakem, Gurab (karga) Habbab, Şihab isimlerini değiştirdi. Şihab’ı Hişam, Harb’i Silm (sulh), Muzdaci’ı (yatan) Münbais (kalkan) yaptı. Afire (çorak) adını taşıyan bir araziyi de Hadire (yeşillik) diye, Şi’bu’d Dalalet’i (sapıklık geçidi) Şi’bu’l-Hüda diye isimledi. Benu’z-Zinye’yi Benu’r-Rüşd olarak değiştirdi.”