Kudame İbnu İbrahim el-Cümahi radıyallahu anh’ın anlattığına göre: “Kendisi, Hz. Abdullah İbnu Ömer İbni’l-Hattab radıyallahu anhüma’ya gidip geliyordu. Bu uğramaları esnasında yaşça delikanlı ve üzerinde kırmızıya boyanmış iki parça giyecek vardı. Kudame devamla der ki: “Abdullah İbnu Ömer bize Resûlullah aleyhissalatu vesselam’ın kendilerine şunu anlattığını söyledi: “Allah’ın kullarından bir kul dedi ki: “Ey Rabbim! Senin zatının celaline ve senin hakimiyetinin azametine layık şekilde sana hamd olsun.” Bu hamd kulun amelini yazmakla muvazzaf iki meleği aciz bıraktı. Onlar (bunun sevabını) nasıl yazacaklarını bilemediler. Bunun üzerine melekler göğe çıktılar ve: “Ey Rabbimiz! Senin kulun öyle bir kelam söyledi ki, nasıl yazacağımızı bilemiyoruz” dediler. AllahTeala hazretleri, -kulun söylediği sözü en iyi bilen olduğu halde-: “Benim kulum ne söyledi?” diye sordu. Melekler: “Ey Rabbimiz! O kul: “Ya Rabbi lekel-hamdu kema yenbaği li-Celali vechike ve azimi sultanike” söyledi” dediler. Bunun üzerine Allah Teala hazretleri o iki meleğe buyurdu ki: “Kulum bana kavuşup da ben onu söylediği söze (hamde) karşılık mükafaatlandırıncaya kadar siz o sözü kulumun söylediği gibi yazınız” buyurdu.”