Avf İbnu Malik radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam iki kişi arasında bir hükümde bulunmuştu. Hasımlar ayrıldıkları vakit, aleyhine hükmedilen kimse:
“Hasbiyallahu ve ni’me’l-vekil (Allah bana yeterlidir. O ne iyi vekildir)!” dedi. (Bu sözü işiten) Aleyhissalatu vesselam:
“Allah Teala hazretleri aczi levmediyor (kötülüyor). Fakat sana akıllılık düşer. Ama bir şey sana galebe çalacak olursa o zaman “hasbiyallahu ve ni’me’l-vekil” de!” buyurdular.”
Ebu Davud, Akdiye 28, (3627).
?..