Bir başka rivayette ise şöyle gelmiştir: “Zeyd İbnu Amr İbnu Nüfeyl hakiki dini sorup, ona tabi olmak üzere (Varaka İbnu Nevfel ile birlikte) Şam’a gitti. Orada bir yahudi alimine rastladı. Ona dinleri hakkında sordu ve:
“Belki de dininize gireceğim, (bana onu tanıtın)!” dedi. Yahudi:
“Sen, Allah’ın gadabından nasibini almadıkça bizim dine giremezsin!” diye cevap verdi. Zeyd:
“Ben Allah’ın gadabından kaçarak buralara geldim, (gadab değil, rıza ve rahmet arıyorum), elimden geldiğince, Allah’ın gadabından herhangi bir pay almaya asla niyetim yok. Sen bana bir başkasını göster (de ona gideyim)!” der. Yahudi alim:
“Ben hağflikten başka bir şeyi tanımıyorum!” cevabını verir. Zeyd:
“Haniflik nedir?” der. Yahudi alim açıklar:
“Hz. İbrahim aleyhisselam’ın dinidir. O, ne yahudi ne de hıristiyandı, Allah’tan başka bir şeye de tapmıyordu.”
Zeyd onun yanından çıkınca hıristiyan alimlerinden biriyle karşılaşır. Ona da aynı şeyleri söyler. O da:
“Sen Allah’ın lanetinden nasibini almadıkça bizim dinimize giremezsin!” der. Zeyd ona da:
“Ben zaten Allah’ın lanetinden kaçarak bu diyarlara geldim. Elimden geldiğince, ebeddiyyen Allah’ın lanetinden bir şey yüklenmeyeceğim. Sen bana bir başkasını gösterebilir misin? der. O alim de:
“Hayır ben haniflikten başka bir şey bilmem!” cevabını verir. Zeyd ona da: “Haniflik nedir?” diye sorar. Alim:
“Hz. İbrahim aleyhisselam’ın dinidir. O ne yahudi ne de hıristiyandı, o sadece Allah’a tapardı” cevabını verir. Zeyd onların Hz. İbrahim hakkındaki sözlerini işitince, oradan ayrılır. Dışarı çıkınca ellerini kaldırıp:
“Allahım, seni şahid kılıyorum: Ben İbrahim aleyhisselam’ın dini üzereyim!” der.”