Ebû Müsabbih el-Makrai, Ebû Züheyr en-Nümeyri (radıyallahu anh)’den naklen anlatıyor: “Bir gece Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) ile beraber çıktık., Derken bir adama rastlatdık. Sual (ve Allah’tan talep) hususunda çok ısrarlı idi. Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) onu dinlemek üzere durakladı. Ve:
“Eğer (duayı) sonlandırırsa vacib oldu!” buyurdu. Kendisine:
“Ne ile sonlandırırsa ey Allah’ın Resûlü!” denildi.
“Amin ile” dedi, uzaklaştı. Adama:
“Ey fülan! duanı aminle tamamla ve de gözün aydın olsun!” dedi.”
Ebû Davud, Salat 172, (938).
?..